Adına diziler, filmler yapılan, kitaplar yazılan, resimler yapılan bir kavram. Hayatta da birçok şeyi ona ulaşmak için yapıyoruz.
Genelde bize olumlu hissettiren bir şey olduğunda hissediyoruz bu duyguyu, eğer beklemeden geliyorsa ya da oluyorsa daha da çok hissediyoruz.
Güzel bir manzara, güzel lezzetli bir yemek, yakın bir arkadaş ile sohbet, sevdiğin biriyle yeniden bağlantı kurmak… Ya da bir müzik… Bir nevi içimizdeki güzelliğe dokunan her neyse… İçimizde bir güzellik olduğuna inanmıyorsak dışarıda gördüğümüz güzellikler de bizi teğet geçiyor.
Ne zaman hissedemiyoruz? Kendimizi eksik hissettiğimizde. O zaman pek de tatmin olmuyoruz zaten kolay kolay. Özellikle de yaşamımızın bir yerlerinde unuttuğumuz üzgün bir parçamız kalmışsa dikkatimiz ve sevgimizi bekleyen. Ki zaten başka birinin ilgisi toplamda onu tatmin etmiyor. İlla bizim görmemiz ve sevmemiz gerek. (Bunu da kendimiz ile yaptığımız bireysel çalışmalarda görüyoruz çoğu zaman) O zaman bi nevi kendimize geliyoruz, kendimizde oluyoruz ve bir rahatlama geliyor.
Kişi kendine zeytin dalı uzatınca başkalarıyla da barış içinde oluyor, yaşam ile de… Ve yaşamın güzelliklerini görebiliyor.
Şükürlü ve teşekkürlü olmanın da sanki olumlu bir ilişkisi var. Çünkü olan zaten oluyor. Olaylar herkes için gerçekleşiyor. Bir, bizim başımıza gelmiyor ki… Biz onlara verdiğimiz anlamlar ile nasıl etkileneceğimizi belirliyoruz. Pandemiyi herkes yaşadı ancak herkes bunu başka bir şekilde aldı ve değerlendirdi mesela…
Olanlara duygusal olarak bir atıf yapmadan izleyebilmek ve olanı olduğu haliyle kabul edebilmek aslında ruhu çok rahatlatan bir şey. Zihnin onu kodlaması bizi mutlu ya da mutsuz hissettiriyor. Tatlı zihnimiz ya geçmiş ya da gelecek ile meşgul. O yüzden meditasyonlarda hep anda olmaktan bahsediliyor.
Mesela bütün manevi çalışmalar nefes ile başlıyor. Neden? Çünkü kişi nefes alınca, nefesine yani yaşamına odaklanıyor, bir nevi ana odaklanıyor. Bedeninin farkında oluyor. Şu anda yaşadığının farkında oluyor. Henüz ölmedi yani…
Şu anda elimde neler var? Yapamadığım ve olmayan şeyler var evet ancak neleri yapabiliyorum ve neler olabiliyor? Burada da şükür geliyor işte doğal olarak ve şükrettiğimiz şeyi doğal olarak çoğaltıyoruz.
Bir bütünün parçası hissetmek iyi geliyor. Aslında yalnız değiliz de insanın kendini yalnız hissettiği zamanlar da oluyor… Bu yanılgıyı da yaşıyoruz. Yaşamın bir parçası olduğumuzu hatırlamak iyi geliyor. Ki bu pandemi hepimize doğa ve başka insanlar ile nasıl görünmeyen ilişkilerde olduğumuzu inceden çok güzel fark ettirdi…
Çok şükür doğan güneşe, her gün bize verilen yeni güne, sağlığımıza, ailemize, arkadaşlarımıza, hayatımıza giren insanlara, olmakta olan bütün güzelliklere, zaman zaman miktarı değişse de hep içimizde bir yerlerde olan yaşam enerjisine…
Her ne olursa hayırlısı olsun 😊
Serpil Ata
